dinsdag 12 juli 2016

Twee dagen Lucca


Dag 3

Lucca de stad

Vanmorgen zijn we al weer vroeg uit de veren. De temperatuur is onveranderd warm.
Het ontbijt bestaat uit een paar crackers en een plak koek en natuurlijk een paar koppen thee.
De eerste zorg voor vandaag is een bank met pinautomaat om geld uit de muur te trekken. Dan kunnen we de rekening voldoen bij het restaurant waar we gisteren hebben gegeten en hebben we ook nog wat over om benzine te kopen. Doordat we met geen enkele bankpas iets kunnen bij de lokale pompen moet alles cash. Geen nood, vroeger ging het niet anders, dan reisden we met stapels vreemde valuta door Europa en aan iedere grens moest je naar een wisselkantoor.
Het eerste wat we vinden is een slager. Daar vragen we de weg naar de stad en hoe laat hij vanmiddag weer open gaat na de siësta. 

Vlak voor de stad lopen we tegen de ommuurde wal van de stad aan. Een muur van 30 meter breed en ruim 4.2 kilometer lang. Een imposant gezicht met in totaal 12 ingangen, 6 voor de auto en ook nog eens 6 voor voetgangers.
Door de poort lopen we recht tegen het toeristen bureau aan. Daar worden we gewezen waar we het geld uit de muur kunnen halen.
Al snel lopen we in de schitterende oude straatjes door de binnenstad van het ene hoogtepunt naar het andere. We komen terecht in een Grieks orthodoxe kerk, midden in een viering waar een dame alle liederen live zingt en de geestelijke zijn gebed uitspreekt voor de twee aanwezigen gelovigen.
We vervolgen onze toer door het centrum en belanden na het zien van nog een groot aantal kerken in een koffiebar waar ik aan de cappuccino ga en een koffie Americana voor Renée. Ook nemen we een verlaat ontbijt.

Daarna lopen we nog wat door de stad waarbij het Amfitheater grote indruk op ons maakt.
We besluiten om er nog maar een dagje Lucca bij aan te plakken want een dag is veel te kort voor deze schitterende stad.
Terug op de camperplaats gaan we de auto een beetje her inrichten en andere kleine werkzaamheden te doen.
Om halfacht gaat het weer richting het Pizza restaurant om onze schuld te voldoen en schuiven we nogmaals aan voor een voortreffelijke maaltijd. Het wordt zeer gewaardeerd dat we onze schuld uit eigen beweging komen betalen. We krijgen heerlijke ham van het huis en aan het einde wordt de fles met Limonchello op tafel gezet en mogen we daar van nemen zo veel als we willen. Een of twee glaasjes dat mogen we zelf beslissen ( het werden er twee) welterusten, morgen weer een dag!!


 Dag 4

De stadswal van Lucca

Als een blok hebben we geslapen. De Limonchello en de rode wijn zijn een uitmuntend medicijn, daar kan geen slaappil tegen op.
Na het ontbijt gaat het weer richting Lucca centrum. Vandaag gaan we de stadswal rondlopen om het oude centrum van alle kanten goed te kunnen zien.
Eerst worden onze benen goed verzorgd. De muggen hebben de afgelopen dagen in volle hevigheid toegeslagen. We zijn compleet lek geprikt; het aantal steken is niet meer te tellen.
Het advies van de farmacie in Lucca is om je in de avond na 18.00 uur niet meer in de korte broek te vertonen, dat is vragen om ernstig bloed verlies.
We beginnen de wandeling aan de zuid kant. Op de wal ligt een pad gedeeltelijk geasfalteerd en voor een gedeelte nog van klei.
Het is ook duidelijk de ontmoetingsplaats van joggers, fietsers, en iedereen die maar even een fris neusje wil halen kan hier terecht. (momenteel is het al 30 graden)
Iedere vierhonderd meter kan je de wal verlaten en zo de stad in lopen waar het wemelt van de koffiehuisjes en allerlei andere winkeltjes. Vooral mode en leer scoren hier hoog.

Na een halfuur lopen zien we een schilder staan achter zijn ezel en dat nodigt uit voor een praatje.
Het blijkt een Amerikaanse cameraman te zijn die een gedeelte van zijn tijd in Italië woont en een gedeelte van het jaar in L.A.
Hij vertelt dat Lucca een van zijn lieveling plaatsen is en dat hij aan de noord kant van de stad woont.
En dat heeft een reden, namelijk aan de zuid kant is een swamp gebied ( moeras) dat zijn weerga niet kent. Dat verklaart ook de grote hordes muggen die in de avond om 18.00 uur neerstrijken op de argeloze kampeerder of toerist die niets vermoedend bij een graadje of 38 half naakt rond loopt.
Het is maar dat je het weet. We kletsen nog wat over de stad, wensen de kunstenaar een fijne dag en gaan weer verder over de wal waar het aantal fiets vierwielers in het kwadraat toeneemt en je echt voor je eigen veiligheid nog wel eens een noodsprong moet maken.



Niet iedereen is zo stuurvast en om zo’n buggy van 4 personen in een paar meter stil te zetten is wat oefening voor nodig lijkt mij.
Al met al genieten we van de schitterende wandeling. Drinken op tijd een capootje en een Americana met een kleine zoetigheid. Het ware vakantie gevoel is al voor meer dan honderd procent aanwezig.

Aan het einde van de wal wacht ons nog een verrassing. Een of ander spel uit de middeleeuwen wordt nagespeeld en daarbij wordt een heus kanon geladen met echt buskruit. Ook is er een TV ploeg die opnamen maakt van het geheel. We kijken gespannen toe en wachten op de klap!
En die was echt hard. Zowel Renée als ik staan stokstijf aan de grond genageld van de enorme klap.
Daarmee nemen we afscheid van Lucca en gaan terug naar de camperplaats om dit verhaal weer op de blog te plaatsen.

Morgen weer op weg naar een andere locatie. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten