Dag 21
Over vandaag kunnen we vrij kort zijn. Als we wakker
worden besluiten we dat er wat gewandeld wordt voordat onze spieren echt vastgeroest
zitten van het niks doen.
Bij de camping zijn wat heuvels die we op lopen en ook
gaan we kijken bij een hotel dat een kilometer van de camping, boven op een
rots is gebouwd.
Als we daar aankomen is het eerste wat we zien 2 agenten
die over het terrein lopen. Ze lijken alles grondig te controleren. Wij denken
dat er misschien wel een belangrijk persoon in de decadente Casa is. We gaan
dit keer maar niet op onderzoek want dat zou de suggestie wekken dat we
geïnteresseerd zijn wie er is gehuisvest en dat zijn we in het geheel niet.
Aan het eind van onze “mega wandeling” drinken we een
klein biertje op het terras van het speenvarkengrillrestaurant ( leuk woord
voor scrabble) en “slepen” we ons weer na anderhalf uur terug naar de camping
waar we de dag besluiten met rusten en een boekje lezen. J
Vandaag hebben we een rondje schiereiland in de planning,
eerst naar het noorden naar de havenplaats Calasetta.
Met een kilometer of 15 zijn we er al. De wegen over het
eiland zijn een bijzonder verhaal; ze zijn smal tot super smal. Elkaar rijdend
passeren is niet mogelijk, er moet altijd een van de twee stilstaan anders rijd
je het volgende moment zonder spiegels.
In Calasetta gaan we eerst maar eens aan de koffie. We
parkeren de auto bij de haven waar ook een kleine lokale markt is en tevens de
veerboten aanleggen voor het eiland Isola Sant Pietro.
Midden in de stad op het dorpsplein is een koffiehuis
waar we toevallig net met alle overige bewoners van de stad neerstrijken om
koffie te drinken.
Daardoor loopt de wachttijd voor ons redelijk op maar na
een kleine twintig minuten zijn we aan de beurt en komen de twee bestelde
Americani’s door, met daarbij de croissant crème en een cakeje American.
Dan gaan we op weg naar de enige flappentap van de stad
en ook dat lukt, dus kunnen we verder naar de volgende stad, Sant Antioco. Onderweg
zien we eerst nog een boerenkar met twee gigantische ossen ervoor en daar
moeten we natuurlijk een fotootje van maken.
De man bij de ossenkar zegt dat we beslist op 1 augustus
naar de stad moeten komen omdat er dan een jaarlijks evenement plaats vindt.
Als we in de binnenstad zijn blijkt dat het onmogelijk is
om een parkeerplekje te vinden voor de auto.
Ook is de halve stad in de weer met het versieren van de
straten. Overal worden grote rode linten over de weg gespannen ter ere van het
feest.
Als we voor de tweede maal een poging doen om door de
stad te rijden en de auto te parkeren stoten we weer onze neus; alles is vol.
Op een gegeven moment doe ik ook nog een poging om in een eenrichting straat
tegen het verkeer in te rijden maar ook dit haalt niets uit, buiten een paar
boze Italianen die vragen of ik gek ben geworden, maar dat is niet zo. Ik heb
het eenrichtingsverkeersbord gewoon over het hoofd gezien.
Dan gaan maar terug richting camping waar we aan een
verlate lunch beginnen en alles weer netjes inpakken voor morgen, dan gaat het
richting het noorden naar Oristano.
Dag 23 en 24
Om 11.00 uur zijn we al op onze nieuwe camping 9 km ten
westen van Oristano. We checken in en krijgen een chip waar we alles mee kunnen;
de poort in en uit maar ook de boodschappen “betalen” en een wijntje drinken op
het terras. Erg handig, je hoeft geen portemonnee meer mee te nemen.
Wanneer je vertrekt reken je alles in een keer af.
Er is een prachtig strand bij met parasols en ligbedden
waarbij wij inschatten dat vroeg in de ochtend de mensen er heen sluipen en
snel een handdoek op het ligbed leggen zodat deze voor de rest van de dag bezet
lijken. Dat blijkt uit het tijdstip dat wij op het strand gaan kijken, om 14.30
uur en er geen hond te bekennen is maar alle ligbedden bezet zijn met strandgerief.
Maar geen nood, aan het eind van de middag, als we ook
even lekker gaan uitwaaien nemen we onze eigen stoeltjes inclusief parasol mee.
In de avond koken we ons eigen potje. Deze keer is het Risotto
met heerlijke zalm en een mix van courgette en paprika, verzin het maar. Renée
geeft het 5 sterren!! Zo trots als een pauw loop ik de rest van de avond met de
borst vooruit over het camping terrein. Beetje ijdel mag een mens wel zijn toch?
En alweer een dag voorbij, welterusten.
We zijn weer vroeg uit de veren, vandaag gaan we fietsen
naar Oristano. Er ligt een schitterend fietspad van negen en een halve km naar
het centrum.
We willen vroeg vertrekken maar onze buren uit de
Zaanstreek komen nog even vol bewondering kijken naar onze Foxwing luifel want
zoiets hebben ze nog nooit gezien. En dat in combinatie met de Daktent maakt
het wel een heel fraai kampeersetje vinden zij. Ook het woord IJsland valt en
er wordt uitgebreid verteld over en weer wat we daar allemaal hebben ondernomen
en beleefd.
Met als resultaat dat we anderhalf uur later pas op de
fiets zitten richting het centrum van Oristano.
In het centrum is het even zoeken om de monumentale
binnenstad te vinden maar dan heb je ook wat.
Eerst bezoeken we de Kathedraal di
Santa Maria Assunta en daarna gaan we naar het toeristen bureau om meer informatie
over de stad te krijgen. Na de koffie met een klein zoetigheidje gaan we verder
richting Piazza Roma waar een indrukwekkende toren staat en zoals de meeste van
dit soort torens, met de achterkant open.
We besteden nog een uurtje aan deze stad. Zeker de
geschiedenis van de stad is interessant met als hoofdpersoon
Eleanora
d’Arborea, waar een groot standbeeld van staat midden in de stad. Dit als
eerbetoon aan deze volksheldin van de Sardijnse onafhankelijkheid. We gaan dan
weer richting camping en met de wind tegen komen we hijgend en puffend na 20
slopende kilometers weer aan in Torre Grande (conditie is ligt afgenomen de
laatste weken) morgen gaat het verder naar het noorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten