Dag 3
Lucca de stad
Vanmorgen zijn we al weer vroeg uit de veren. De
temperatuur is onveranderd warm.
Het ontbijt bestaat uit een paar crackers en een plak
koek en natuurlijk een paar koppen thee.
De eerste zorg voor vandaag is een bank met pinautomaat
om geld uit de muur te trekken. Dan kunnen we de rekening voldoen bij het
restaurant waar we gisteren hebben gegeten en hebben we ook nog wat over om
benzine te kopen. Doordat we met geen enkele bankpas iets kunnen bij de lokale
pompen moet alles cash. Geen nood, vroeger ging het niet anders, dan reisden we
met stapels vreemde valuta door Europa en aan iedere grens moest je naar een
wisselkantoor.
Het eerste wat we vinden is een slager. Daar vragen we de
weg naar de stad en hoe laat hij vanmiddag weer open gaat na de siësta.
Vlak
voor de stad lopen we tegen de ommuurde wal van de stad aan. Een muur van 30
meter breed en ruim 4.2 kilometer lang. Een imposant gezicht met in totaal 12
ingangen, 6 voor de auto en ook nog eens 6 voor voetgangers.
Door de poort lopen we recht tegen het toeristen bureau
aan. Daar worden we gewezen waar we het geld uit de muur kunnen halen.
Al snel lopen we in de schitterende oude straatjes door de
binnenstad van het ene hoogtepunt naar het andere. We komen terecht in een
Grieks orthodoxe kerk, midden in een viering waar een dame alle liederen live
zingt en de geestelijke zijn gebed uitspreekt voor de twee aanwezigen
gelovigen.
We vervolgen onze toer door het centrum en belanden na
het zien van nog een groot aantal kerken in een koffiebar waar ik aan de cappuccino
ga en een koffie Americana voor Renée. Ook nemen we een verlaat ontbijt.
Daarna lopen we nog wat door de stad waarbij het
Amfitheater grote indruk op ons maakt.
We besluiten om er nog maar een dagje Lucca bij aan te
plakken want een dag is veel te kort voor deze schitterende stad.
Terug op de camperplaats gaan we de auto een beetje her
inrichten en andere kleine werkzaamheden te doen.
Om halfacht gaat het weer richting het Pizza restaurant
om onze schuld te voldoen en schuiven we nogmaals aan voor een voortreffelijke
maaltijd. Het wordt zeer gewaardeerd dat we onze schuld uit eigen beweging
komen betalen. We krijgen heerlijke ham van het huis en aan het einde wordt de
fles met Limonchello op tafel gezet en mogen we daar van nemen zo veel als we
willen. Een of twee glaasjes dat mogen we zelf beslissen ( het werden er twee)
welterusten, morgen weer een dag!!
De stadswal van Lucca
Als een blok hebben we geslapen. De Limonchello en de
rode wijn zijn een uitmuntend medicijn, daar kan geen slaappil tegen op.
Na het ontbijt gaat het weer richting Lucca centrum. Vandaag
gaan we de stadswal rondlopen om het oude centrum van alle kanten goed te
kunnen zien.
Eerst worden onze benen goed verzorgd. De muggen hebben
de afgelopen dagen in volle hevigheid toegeslagen. We zijn compleet lek geprikt;
het aantal steken is niet meer te tellen.
Het advies van de farmacie in Lucca is om je in de avond
na 18.00 uur niet meer in de korte broek te vertonen, dat is vragen om ernstig
bloed verlies.
We beginnen de wandeling aan de zuid kant. Op de wal ligt
een pad gedeeltelijk geasfalteerd en voor een gedeelte nog van klei.
Het is ook duidelijk de ontmoetingsplaats van joggers, fietsers,
en iedereen die maar even een fris neusje wil halen kan hier terecht. (momenteel
is het al 30 graden)
Iedere vierhonderd meter kan je de wal verlaten en zo de
stad in lopen waar het wemelt van de koffiehuisjes en allerlei andere winkeltjes.
Vooral mode en leer scoren hier hoog.
Na een halfuur lopen zien we een schilder staan achter
zijn ezel en dat nodigt uit voor een praatje.
Het blijkt een Amerikaanse cameraman te zijn die een gedeelte
van zijn tijd in Italië woont en een gedeelte van het jaar in L.A.
Hij vertelt dat Lucca een van zijn lieveling plaatsen is
en dat hij aan de noord kant van de stad woont.
En dat heeft een reden, namelijk aan de zuid kant is een
swamp gebied ( moeras) dat zijn weerga niet kent. Dat verklaart ook de grote
hordes muggen die in de avond om 18.00 uur neerstrijken op de argeloze
kampeerder of toerist die niets vermoedend bij een graadje of 38 half naakt
rond loopt.
Het is maar dat je het weet. We kletsen nog wat over de
stad, wensen de kunstenaar een fijne dag en gaan weer verder over de wal waar
het aantal fiets vierwielers in het kwadraat toeneemt en je echt voor je eigen
veiligheid nog wel eens een noodsprong moet maken.
Niet iedereen is zo
stuurvast en om zo’n buggy van 4 personen in een paar meter stil te zetten is
wat oefening voor nodig lijkt mij.
Al met al genieten we van de schitterende wandeling.
Drinken op tijd een capootje en een Americana met een kleine zoetigheid. Het ware
vakantie gevoel is al voor meer dan honderd procent aanwezig.
Aan het einde van de wal wacht ons nog een verrassing. Een
of ander spel uit de middeleeuwen wordt nagespeeld en daarbij wordt een heus
kanon geladen met echt buskruit. Ook is er een TV ploeg die opnamen maakt van
het geheel. We kijken gespannen toe en wachten op de klap!
En die was echt hard. Zowel Renée als ik staan stokstijf
aan de grond genageld van de enorme klap.
Daarmee nemen we afscheid van Lucca en gaan terug naar de
camperplaats om dit verhaal weer op de blog te plaatsen.
Morgen weer op weg naar een andere locatie.
