Dag 13
Steeds als ik ‘s morgens mijn ogen open doe moet ik eerst de resetknop indrukken.
Nog steeds zijn we niet gewend om het vooral relaxt aan te doen.
Na al die hectische jaren met 5 keer Griekenland ,Turkije, lopen naar Santiago de Compostella, trekking in de Hoge Atlas in Marokko, New England in Amerika en niet te vergeten IJsland allemaal vakanties met een hoog energie vretend gehalte zijn we er niet aan gewend om zo rustig aan te doen. We noemen het “the Italian style”.
Dan ook nog “effe een verhuizinkje” en dat allemaal in de afgelopen 10 jaar.
Toen ik 10 jaar geleden besloot dat ik huisman zou worden en niet 180 dagen per jaar meer wilde reizen en achter de broek van sporters aan wilde hollen, dacht ik een heerlijk relaxt leventje te gaan leiden. Ik kwam bedrogen uit.
Ik had nog zo’n overschot aan energie en begon de wildste vakantie plannen te ontwikkelen.
Niet dat we het nu bewust heel rustig aan doen maar het komt toevallig zo uit.
Als ze mij 20 jaar geleden hadden gevraagd: Ga lekker naar Italië en geniet van de zon en zee plus een animatieteam, had ik de vrager ter plaatse knettergek verklaart.
Het druist zo in tegen onze natuur, maar we zijn nu op Sardinië en het leven gaat hier nou eenmaal een stuk minder snel. Zelfs met de auto kom je niet boven de negentig km. per uur want dat is verboden.
Maar Renée en ik hebben besloten ons zo goed als het kan aan te passen aan dit leven en optimaal te genieten van wat we hier aangeboden krijgen: Zonnen, zeeën en animatie. Relax!!
Voorlopig gaan we mee in deze “poel van gezapigheid”. Over een week of 4 geef ik een eerlijk antwoord: of hier aan vasthouden of terug naar lekker actief.
Dag 14
Op naar Orgosolo, een stadje hoog in de bergen in het midden van Sardinië. Het staat bekend als de stad van de kunstenaars.
In de Corso Repubblica is bijna ieder huis rijk uitgedost met murales; dat zijn fraaie gevelschilderijen en allerlei teksten.
Het is begonnen in 1975 tijdens de dertigste verjaardag van Italiës bevrijding en de val van het fascisme. Een tekenleraar die in Orgosolo woonde begon met zijn leerlingen aan de muurschilderingen. Aanvankelijk waren het vooral politiek getinte zaken die geschilderd werden, maar later kwamen er steeds meer folkloristische motieven bij.
Op de terugweg rijden we via Fonni, het hoogst gelegen dorp op Sardinië.(1000 m.) Alle huizen in het oude dorp zijn van graniet gemaakt. Wanneer er in de winter sneeuw ligt kun je er zelfs skiën.
Ook hier zijn weer een aantal mooie muurschilderingen, waaronder een van het jaarlijkse carnaval. Elke eerste zondag in augustus lopen mensen ( Sos Buttudus) met zwart gemaakte gezichten en donkere mantels te jagen op in geitenvellen gehulde dierwezens. (S'Urthu)
